"Сугышның хатын-кыз йөзе түгел" дигән рубрика кысаларында Әгерҗе районы тарихы музее авыр сугыш елларында якташларыбыз язмышы белән таныштыруын дәвам итә.
Аларның чираттагысы - Валентина Стапановна Залетова истәлекләре:
"Бөек Ватан сугышы башланганда миңа унбер яшь иде. Гурьевск бистәсендә яшәдек. 1941 елның 22 июнендә иртән көчле гүләү башланды. Йортлардан кешеләр урамга йөгереп чыктылар - бу самолетлар иде. Алар бик күп иде, һәм көн дәвамында самолетлар берничә тапкыр очты, һәм бер юнәлештә - Көнчыгыштан Көнбатышка. Аннары авыл советыннан вәкил килде һәм сугыш башлануы турында хәбәр итте.
Безнең гаиләдән әтине - Маргасов Степан Ивановичны сугышка алдылар. Сугыштан соң аңардан бер генә хат килде. Ул болай дип яза: «Мәскәүгә киләбез, көчле аткан тавышлар ишетәбез». Бүтән хат юк иде, ә озакламый әтинең хәбәрсез югалуы турында хәбәр килде.
Без калдык - әни, әби (әтинең әнисе) һәм дүрт бала. Сугыш елларында әни ат караучы булып эшләде. Иң өлкәне мин идем, ә кече энемә нибары бер яшь иде. Мин үгезләр белән эшләдем, сөрдем, чәчтем, олылар кебек бөтен эшне эшләдем.
Сугыш беткәч, миңа унбиш яшь иде. Тугызынчы майда мең тугыз йөз кырык бишенче елны Иске Чекалда авылыннан бер кеше килеп, бөтен авылны җыеп, сугыш беткәнлеген хәбәр иттеләр. Кешеләрнең реакциясе төрле була. Сугышта туганнары һәлак булганнары еладылар, ә калганнары шатландылар.
Сугыштан соң бригадир булып эшли. 1950 елда кияүгә чыга. Алга таба алты бала тәрбияләгән, колхозда эшләвен дәвам иткән, ә аннары үз бистәсендә сатучы булып эшләгән. Гурьевск бистәсендә яшәүчеләр теге яки бу сәбәпләр аркасында таралгач, без Иске Чекалда авылына яшәргә күчендек, анда мин дә сатучы булып эшләдем. Барлыгы сәүдәдә мин егерме дүрт ел эшләдем, 1980 елда пенсиягә чыктым".
Төгәлрәк: http://agryz-rt.ru/news/100-letie-tassr/sudby-nashikov-vospominaniyakh-valentiny-zaletovoy