Әгерҗе районы кызы Людмила Спиридонова мәктәп хатирәләре белән уртаклашты.
"Көн саен без мәктәпкә Варкләд-Бодьядан 4 чакрым ераклыкта җәяү бардык."
Укытучыларның һөнәри бәйрәме - мәктәп елларын искә төшерү һәм яраткан укытучыларыбызга яхшы сүзләр әйтү өчен менә дигән сәбәп ул. Бүген без традицион рубриканы яңартабыз һәм һөнәри эшчәнлектә зур уңышларга ирешкән районның элеккеге укучыларына сүз бирәбез.
Людмила СПИРИДОНОВА, "Удмуртия" ДТРК бөтенроссия дәүләт телерадиотапшырулар компаниясе филиалының милли тапшырулар хезмәте башлыгы:
- Минем туган авылым - Варкләд-Бодья. Әмма мәктәпкә мин Удмуртиянең Завьяловский районы Женвай авылына киттем, анда без әти-әниләр белән күчендек. 1991 елда без кече ватанга кайттык. Әйтик, 7сеннән 9 сыйныфка кадәр мин Кучуков мәктәбендә укыдым.
Башта мин яңа мәктәп дусларының, укытучыларның катлаулы татар исемнәренә күнегеп киттем. Ул вакытта ук инде Кучук мәктәбе күпмилләтле иде. Яшәдек, бергә чараларда катнаштык.
Көн саен без Варкләд-Бодьядан 4 чакрым ераклыктагы мәктәпкә җәяү бардык. Йөк машинасы кузовта килеп чыга, анда авыл хуҗалыгы химиясеннән ашлама алып кайткан.
Яки терлекләр ташый торган трактор. Кыш көне буржуй эрегән трактор будкасына шыгрым тулды... Хәтерлим әле, язгы ташуда без, кар суы алып китмәсен өчен, кулларыбызга һәм чылбырларыбыз белән кыр буйлап атладык... Бернинди кыенлыкларга да карамастан, мәктәп елларын һәм укытучыларны һәрвакыт җылылык белән искә алам. Аларга барысы өчен дә рәхмәт!
Беренче укытучым Ольга Игнатьевнага аерым рәхмәт әйтәсем килә. Әйе, мин әнидә укыдым. Ләкин ул мине беркайчан да башка малайлар арасында аерып карамады, беркайчан да иркәләмәде. Ул үзе көндез мәктәптә, кичен мәктәптә дә: дәфтәрләрен тикшерде, планнар язды. Мин ул арада өйгә кайтып, мөстәкыйль рәвештә дәресләр ясарга өлгердем, аннары кире мәктәпкә киттем, чөнки әнине сагындым.
Көндез ул мәктәптә, ә кичен - дәфтәрләр артында. Мин әни белән янәшә утырдым һәм мөстәкыйль рәвештә дәресләр ясадым. Минем теләсә кайсы соравыма ул: «Үзең беләсең», - дип җавап бирә иде. Бу әнинең сүзләре мине тормышымда озата бара. Аңа түбәнчелек белән баш иям! Аның ярдәмендә мин мөстәкыйль рәвештә карарлар кабул итәргә өйрәндем.
Кем булырга - мондый сорау минем алда булмады. Тик әни кебек укытучы! Шуңа күрә 9 сыйныфтан соң Можгин педучилищесына укырга керә, аннары УдГУ да удмурт филология факультетында укый. Пар булганнан соң мәктәптә факультатив дәресләр алып барды. Биш ел буе шулай. Югары уку йортын бетергәч, теләсә кем булам, тик укытучы булмам, дип катгый карарга килде.
Минемчә, укытучылар булып бу эшкә чын күңелдән бирелгән, бу эштән башка һәм балаларсыз яши алмаган кешеләр генә эшли ала. Аларга баш иям һәм сокланам!