Район башлыгы Ленар Нургаянов Әгерҗе районында концлагерьның кече яшьлек тоткыны Валентина Александровнаның үлүе уңаеннан туганнарының һәм якыннарының кайгысын чын күңелдән уртаклашуын белдерде...
Ул 1941 елның 21 маенда Ленинград өлкәсендә икенче бала булып дөньяга килә.
Сугыш башланганда ук аларның әтиләрен фронтка алып киттеләр. Немецлар килү белән әнине, ике яшьлек сеңлесен һәм нибары бер ай гына булган Валентинаны Петрозаводск шәһәренә концлагерьга алып киттеләр. Әнисе сөйләгәнчә, ул балаларны ватык машина астында калдырган, ә үзе азык эзләргә киткән. чәнечкеле тимер чыбык артында булган салкын баракларда яшәгәннәр. Концлагерьда алар 1945 елга кадәр, совет гаскәрләрен азат итүгә кадәр булган. Соңыннан чәнечкеле тимер чыбыктан тыш яшәдек, башта землянкаларда, аннары финнар тарафыннан үзләре өчен төзелгән баракларда. Бер баракта 22 гаилә яшәгән. Бүлмә 12 квадрат метр иде. Киенәсе юк иде, апасы белән икесенә бер күлмәк кияләр иде.
Әти, фронттан кайткач, авырып үлде. Әнисе депода эшләде, вагоннарны күмер белән тутырды. Валентина Александровна 10 сыйныфны тәмамлады һәм 17 яшендә күперле тимер-бетон конструкцияләр заводына эшкә китте. Пенсиягә чыкканчы гомере буе бер заводта эшләдем.